کافی است نگاهی به شبکه های اجتماعی بیندازیم تا متوجه شویم چهره های زنان به سوی همانند سازی در حال تغییر است و دغدغه تفاوت زدایی بازیگران جای خود را به دغدغه های دیگر داده است. این امر را آمار بالای عمل های زیبایی نیز تایید میکند
عصرجهان؛ سجاد نیک فرجام-همواره به روز زن که نزدیک میشدیم صحبتها در خصوص معضلات زنان و مباحث برابر طلبانه نقل هر مجلسی میگردد.
در این میان نگاههای افراطی وجود دارد که خود نشانه ای بر عدم درک صحیح از معضلات زنان است.
معمولا نگاهها مربوط به شرایط حال است و زنان خواهان برابری میان زن امروز و مرد امروز هستند و این پیش فرض را در نظر میگیرند که مکانیسم توانمند سازی انسان برای زنان و مردان عصر ما بصورت یکسانی وجود داشته است گاها شاهد آن هستیم که بحث ها معطوف به سهم خواهی و عدم استفاده زنان در مناصب مدیریتی و یا نهایتا خشونت علیه زنان هست اما هیچ وقت با این پرسش مواجه نمیشویم که چرا در نهادهای مدنی که انتصابی نیستند حضور زنان کمرنگتر است؟
چرا در جنسیت پذیری زنان جامعه ما از همدیگر گوی سبقت را میربایند؟ و چگونه است که معمولا در میان زنان ما دغدغه مندی نسبت به مسائل اقتصادی و زیست محیطی کمتر است؟ کافی است نگاهی به شبکه های اجتماعی بیندازیم تا متوجه شویم چهره های زنان به سوی همانند سازی در حال تغییر است و دغدغه تفاوت زدایی بازیگران جای خود را به دغدغه های دیگر داده است. این امر را آمار بالای عمل های زیبایی نیز تایید میکند
این تفاوت در مدل دغدغه مندی اصلی ترین تفاوت میان زن امروز و مرد امروز جامعه ما هست که خود نتایجی در ایجاد نابرابری های میان زن و مرد به همراه دارد.
و خللی در مسیر خود توانمند سازی زنان ایجاد کرده است به عبارتی زنان جامعه ما آنقدر درگیر جنسیت پذیری خویش شده اند که این امر نابرابری هایی در عملکرد انان بوجود اورده است. و ما شاهد حضور کمرنگتر انان در تمامی عرصه ها هستیم . البته در این میان بحث استثنائات جداست بعبارتی انچه مورد نظر هست وارد کردن نقش عاملیت نیز هست و تاثیری که این عاملیت میتواند بر روی ساختارها داشته باشد . میپذیریم که بخشی از این مسائل به دلیل عرفهای حاکم بر جامعه و تفاوت در تجربه زیستی زن و مرد در جامعه امروز میباشد اما بحثمان معطوف به این است که بجای نگاه تک علیتی و محکوم نمودن ساختارها به خود زیست متفاوت زنها به عنوان عاملان تغییر نگاه کنیم و تمرکز را برانچه این تفاوت را رقم میزند قرار دهیم توانمند سازی انسان نه در خلا به وجود می اید و نه بصورت خود به خودی و بدون برنامه ریزی حاصل میگردد و این مسیر توانمند سازی ارتباط مستقیمی با آموزش،تجربه زیستی و دغدغه مندی دارد و اگر توجه به این مسائل معطوف گردد قطعا برخی از مشکلاتی که تحت عنوان نابرابری عنوان میشود برطرف میگردد
سجاد نیک فرجام
مطلبی که خوانید از سری یادداشت های مخاطبین عصرجهان است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.