محمدحسن صالحي عنوان‌کرد: حوضه‌ی آبریز کارون و دز، نه تنها به عنوان یکی از پرآب‌ترین حوضه‌های آبریز رودخانه‌های کشور محسوب می‌شود، بلکه در مسیر خود تمدن‌های کهنی را به وجود آورده که پس از گذشت ده‌ها قرن، آثار آن محکم و پا برجاست اما این رودخانه طی سال‌های گذشته دچار کم آبی شده و حجم آب آن به یک‌سوم کاهش یافته است.

وی افزود: یکی از پیامدهای کم‌آبی رودخانه، فرسايش خاك است. در حوضه رودخانه کارون، میانگین فرسایش خاک 20 تن در هکتار گزارش شده است. فرسايش خاک نه‌تنها توان حاصلخيزي خاك‌ها را کاهش مي‌دهد، بلكه با توليد رسوب زياد موجب کاهش کيفيت آب‌هاي سطحي و کاهش عمر مفيد مخازن سدها نيز مي‌شود.

صالحي تصریح‌کرد: افزایش ریزگرد‌ها به عنوان یکی از آثار ديگر كم‌آبي و خشکسالی است. با کاهش پوشش گیاهی، شرایط برای شکل‌گیری گرد و خاک مهیا شده و با توجه به خشکسالی‌های پی در پی، این پدیده افزایش یافته است. از سوی دیگر در سال‌های اخیر عوامل متعددی باعث آلودگی آب این رودخانه شده که از آن جمله می‌توان به الحاق رودخانه‌های شور واقع در این محدوده، زه‌آب‌های كشاورزی و فاضلاب صنایع که مستقیما وارد رودخانه می‌شوند، اشاره کرد.

عضو کمیته علمی کنفرانس ملی رودخانه کارون گفت: با توجه به اين‌كه رسوبات کارون ماهیت رسی و ظرفیت تبادل کاتیونی بالا دارند، قدرت آن‌ها در جذب عناصر آلاینده حاصل از زه‌آب‌های وارد شده به رودخانه بالاست و باعث افزایش غلظت فلزات سنگين در رودخانه کارون بیش از حد مجاز استانداردها می‌شود.

وی ادامه‌داد: پيامد این مساله، آلودگی آب‌های زیرزمینی، محصولات کشاورزی، حیات وحش و در نهایت به مخاطره افتادن سلامت انسان‌هاست. علاوه بر این، اکوسیستم گیاهی و جانوری رودخانه کارون به دلیل آلودگی بیش از حد این رودخانه در حال نابودی است و تنوع گونه‌های گياهي و جانوری این رودخانه در حال انقراض و رو به كاهش است.

صالحی خاطرنشان‌کرد: در نهايت رودخانه كارون نقش بسيار مهمي در فعالیت‌های اقتصادي، كشاورزي، اجتماعي و زيست محيطي استان خوزستان ايفا می‌کند و اكوسيستم پايداري را ايجاد كرده و هرگونه تغییر در این اكوسيستم پايدار، می‌تواند چالشی عمیق را درپی داشته باشد. از این رو نیازمند آن است که مسئولان امر با نگرشی بهتر وضعیت بزرگترین و زیباترین رودخانه ایران را مد نظر قرار دهند