عصرجهان؛ مصیب بیاد
بیزارم از صدایت "تفنگ "؛ ایلم تفنگت را زمین بگذار؛ بگذار کودکانمان همیشه صدای شادی سردهند
این تفنگ هرسال درمراسمات لرزه بر اندام بسیاری از خانواده ها می اندازد .
خیلی از کودکان را را از آغوش پدر محروم و خیلی از پدر و مادران در غم فرزندان زمینگیر می کند.
بگذار تفنگ یادگار دفاع از ناموس و وطن بماند؛ و به میان شادی هایتان، مراسماتتان این صدای وحشت و رعب را نیاورید .
از ناله های این پدر و مادران که ساله ها می گفتند ای کاش در آن مراسم نمی رفتیم، بترسید درس بگیرید.
امروز ممکن بود اتفاقی ناگوار را درمراسمی که نقطه های ارتباطات ایلمان است بیفتد که ایلمان را از هم بپاشد.
اگر ذر آن روز فیوز آن برق قطع نمی شد و آن کابل فشارقوی روی مردم و ماشین ها می افتاد چه فاجعه وحشتناکی می افتاد.
بیایید این تفنگ ها را غلاف کنید جز برای دفاع از وطن، و دیگر پزواک صدای رعب آور تفنگ را در مراسماتمان نشنویم
بگذار تفنگمان یادگار شجاعتمان بماند نه ترس و وحشت جگر گوشه هایمان، نه ناله ی پدر و مادرانمان درسوگ جگر گوشه هایشان ....
امیدوارم دیگر این صدای وحشت را درمراسماتمان نشنویم.
فرزند کوچک ایل بهمئی
مصیب بیاد