پایگاه خبری عصر جهان؛ یاداشت دریافتی به قلم ابوالفضل بابادی شوراب
غالب مردم لر برگرفته از روح جنگاوری اجدادی، نوستالژی قومی شان هنوز هم در دوران قدیم و بر مدار علاقه به برنو و شکار می چرخد.
اما امروزه و در قرن بیستم، این نوع نوستالژی با منطق و فرهنگ بشر امروز منطبق نیست و اصرار برخی مردمان لر در این زمینه می تواند تصویر غلط و لرستیزانه ایی را از ما به دیگر جوامع بشری منتقل کند و پویایی جامعه حکم می کند با گذر از باورهای ضد توسعه ایی، آینده خوبی را برای سرزمین خود رقم زنیم.
البته ناگفته نماند روح شکارگری برگرفته از تلاش های انسان های اولیه برای تامین خوراک خود بوده است اما با وجود تغییر سبک زندگی و تغییر ذائقه، هنوز این رفتار در میان بخشی از جامعه ما وجود دارد و ارضای این نیاز کاذب به قیمت نابودی جانوران و محیط زیست لر تمام شده و‌ می شود.
بی شک اگر ما نسبت به مفهومی به نام لر و هویت قومی ارق و تعصب داریم، باید روی محیط زیست و جغرافیای طبیعی و جانوری و گیاهی آن نیز تعهد و علاقه داشته باشیم و این نیازمند آن است که با حذف نیازهایی همچون نمایش غرور و شجاعت و جنگاوری کاذب، از انقراض جانوران در این سرزمین جلوگیری نموده و حفظ اکوسیستم جانوری جزء اولویت های نخستین ما باشد.
در نتیجه جانوران نیز همچون ما حق زیست دارند و روا نیست برای سرگرمی و دلخوشی و یا نمایش قدرت، جان موجوداتی که خدا خلق کرده و در سرزمین پاک لری مان قرار داده بگیریم و جاذبه های گردشگری و زیستی خود را نابود کنیم‌.
چهارم اردیبهشت ۹۹

به پیج پایگاه خبری عصرجهان در اینستاگرام ملحق شوید

https://www.instagram.com/asrjahan.ir8/