پایگاه خبری عصرجهان؛جهانگیر آشنا کارشناس ارشد مدیریت برنامه ریزی و رفاه اجتماعی 🖋️
در جهان معاصر ما به درستی روشن شده است که عمده ترین فقر بشریت در جامعه ماشینی و صنعتی در جهان معاصر، فقر فرهنگی و عاطفی است و مهم ترین مشکل جوانان و نوجوانان امروزی در خانواده ها کمبود عاطفه و عشق و محبت است.
 همان گونه که بشر نیازمند نیازهای اساسی  مانند آب و غذا هست نیاز به محبت هم دارد بلکه نیازهای عاطفی و معنوی انسان به مراتب بیشتر از نیازهای جسمانی او است.
 مهم ترین دلیل ناسازگاری فرزندان در خانواده ها، و عامل بسیاری از ناهنجاری ها مانند فرار از خانه و امثال آن، ریشه در کمبود عشق ،عاطفه و محبت دارد.
فقر عاطفی موجب می شود شخصیت انسان در نزد خود حقیر و پست باشد و کرامت و عزت خود را از دست بدهد و چنین انسانی آبرو و عزت خود را بر باد رفته پنداشته و به هرکاری دست می زند.
در ارتباط با همین مسئله حدیثی از امام هادی علیه السلام وجود دارد که فرمود است:
«مَنْ هانَتْ عَلَیهِ نَفْسَهُ فَلا تَأمَنْ شَرُه؛
کسی که شخصیت خود را خوار و ذلیل پندارد، از شر او ایمن مباش.»
فرزندانی که از عقده حقارت و فقر عاطفی رنج می برند و برای خود هیچ گونه ارزشی قائل نیستند، نمی توانند افرادی مورد اعتماد باشند و مسئولیتی را در جامعه عهده دار شوند. سایر افراد جامعه نیز از شر این افراد در امان نخواهند بود. امّا اگر والدین بتوانند با محبت، احترام، ارتباط صمیمانه، کرامت نفس را در نوجوانان تقویت کنند، آنان در آینده انسان هایی سالم و دوست داشتنی خواهند بود و وجود خود را با گناه و معصیت آلوده نخواهند کرد.
 جمعیتی که در یک خانواده زندگی می‌کنند از آرامشی که در خانواده وجود دارد نیازهای عاطفی خودشان را  که در یک فضای ملموس ، طبیعی و درست است، می‌گیرند. این موضوع باعث می‌شود افراد، شاداب و زنده باشند و دچار فقرعاطفی نشوند.

خداوند متعال بنده را به خاطر محبت بیشتر به فرزندش مورد رحمت قرار می دهد.
امام کاظم علیه السلام به کلیب صیداوی در مورد وفای به وعده ای که به کودکان داده می شود تأکید نموده و فرمود: «خداوند متعال در هیچ مورد به اندازه آزار به زنان و کودکان خشمگین نمی شود.»
 به طور طبیعی وقتی خانواده نتواند نقش عاطفی خودش را ایفا کند نسل بعدی دچار مشکل فقر عاطفی، سردی و ارتباطات سطحی هستند. ارتباطات سطحی باعث می‌شود افراد تاجر ماب باشند و نوعی دیدگاه بازاری نسبت به مفاهیم خانواده و مفاهیم زندگی اجتماعی خودشان داشته باشند. این موضوع افراد را خیلی سطحی می‌کند و فرد به نیازهای و محبت های کاذب دیگران نیازمند میشود و کم کم به سمت دروازه های آسیبهای اجتماعی ورود پبدا میکند آسیبهای که فرد فکر میکند با ورود به آنها بزرگ و احساس شخصیت میکند.

 مسائل دیگری هم ممکن هست اتفاق بیفتد و ناهنجاری‌های اجتماعی همچون  برافروختگی، عدم احساس مسئولیت، عدم احساس تعلق خاطر، عدم همبستگی اجتماعی  و در نهایت اقدام به خودکشی و اختلالات روانی که ناشی از یک زندگی اجتماعی خالی از حوزه عاطفی است، رخ می‌دهد.
نگاه خیلی بدی که در جامعه امروزی وجود دارد خانواده‌ها انتظار دارند که کارکردهای آموزشی، عاظفی و جامعه‌پذیری را سایر نهادهای اجتماعی و ارگان‌ها انجام بدهند. به طور مثال آنها توقع  دارند فرزندانشان باید ها و نباید های اجتماعی یا مهارت‌های ارتباطی را در مدارس یاد بگیرند در حالی که بخشی از نهاد آموزش در خانواده است. به طور ملموس، مداوم و طولانی مدت است که افراد از اعضاء خانواده چگونگی ارتباط با دیگران را در یک فضای ملموس و عاطفی یاد می‌گیرند.

در پایان به این نکته اشاره خواهیم کرد.
 مشکلاتی که در حال حاضر در حوزه خانواده ایجاد شده است نمی‌توان پیشنهاد و راهکار قطعی ارائه داد.
به همین خاطر مهم ترین راه حل این هست که از طریق آموزش ،خانواده ها را متوجه اصالت و نقش آنها در تربیت و آموزش درست فرزندان در جامعه را یادآوری کنیم و اینکه نقش یک محبت کوچک به فرزند و اهل خانواده آنها را چطور در مسیر زندگی هدایت خواهد کرد.
و باتوجه به آموزه های اسلامی ما نقش محبت در خانواده چنان ارزشمند و والا هست که نقل میکنند:
مردی حضور رسول اکرم صلی الله علیه و آله آمده اظهار داشت: من تا به حال به هیچ یک از فرزندانم اظهار علاقه نکرده و یک بار هم آن ها را نبوسیده ام. بعد از رفتن او، رسول خدا فرمود:
«هَذَا رَجُلٌ عِنْدِي أَنَّه‏ مِنْ أَهْلِ النَّارِ؛