پایگاه خبری عصرجهان؛حامد حیدری✒️تصادف خونین جاده خرمشهر -اهواز  در روز شنبه چهارم دی ماه  هزار و چهارصد یکی از صده ها حادثه ای است که روزانه در سراسر کشور اتفاق می افتد تنها تمایزش درتعداد کشته شدگان است که می توانستند زنده بمانند. این حادثه هر علتی داشته باشد تصادف است و نیک می دانیم  که  یکی از علل اساسی که زندگی انسانها را تهدید می کند حوادث رانندگی است که تلفات آن سالیانه به صدها هزار نفر در تمامی جهان می رسد.با  اندکی سرچ‌ و تحقیق در می یابیم که طبق آمار سازمان جهانی در سال 2018 تقریبا 1/3میلیون نفر جان خود را به همین دلیل از دست داده اند؛ به عبارت دیگر در هر 24ثانیه، یک نفر قربانی می شود.

در ایران تقریبا در هر ۱۰۰هزار نفر ۲۰/۵ نفر جان خود را اینگونه  از دست می دهند که در بین ۱۷۵کشور رتبه ۱۱۳راازآن خود کرده ایم که  مداخلات فوری در دلایلی که در ادامه مطلب اشاره کرده ایم را می طلبد
متاسفانه آمار تلفات جاده ای فقط شامل افرادی است که جان خود را از دست می دهند و اگر مجروحان ومصدومان را اضافه کنیم،قطعا آمار قربانیان تصادفات خیلی فراتر از ارقام خواهد بود.
همچنین  همگی می دانیم چهار علت انسانی دخیل در تصادفات  عامل انسانی، عامل جاده، عامل وسیله نقلیه، و عامل محیط است؛ لذا حوادثی که علت بروز آنها خارج از اراده راننده و سه عامل بالا باشد مشمول تصادف نمی باشد. با این وجود، آمار واقعیِ قربانیان حوادث جاده ای همیشه فراتر از آن چیزی است که در آمار و ارقام بیان می شودو تبعات آن چند بعدی ست و وسیع.

بیشتر بخوانید:
تشییع جان باختگان تصادف دیروز جاده خرمشهر اهواز+فیلم 

اسامی مصدومان و جان باختگان سانحه رانندگی اهواز- خرمشهر

بی شک فوت هر فرد، یک خانواده ای را داغدار خواهد کرد.جراحات و معلولیت های ناشی از تصادفات غیر از این که هزینه های اقتصادی زیادی را هر ساله برای سیستم درمان و بازتوانی جوامع تحمیل می کند، هزینه های اجتماعی و روحی روانی زیادی را هم در سطح جامعه و هم در سطح خانواده وافراد به دنبال دارد. کافی است  تصور کنیم فردی یکی از اعضای خانواده اش را در تصادفی از دست بدهد، عمق فاجعه هویداست. این فرد ممکن است پدری باشد که شالوده یک خانواده باشد؛یا مادری  که کانون خانواده را گرما بخشیده، و یا فرزندی که شیرینی زندگی است .ممکن است نبودنشان یک زندگی را بی معنا کند. و هزاران آسیب روانی و اجتماعی که اینجا مجال پرداختن به آنها نیست.
پس دولتها هراقدامی در این زمینه بکنند در واقع هزینه های چند برابری خود را در مواجهه با تبعات آن را کم کرده اند.و هزینه کردن در بحث زیرساختهای حمل ونقل در واقع سرمایه گذاری سودآور است.
همچنین در بحث ارتقا نظم وایمنی حمل و‌نقل، وظیفه دولت را یاد آوری می کنیم که می بایست«اقدامات و سازوکار لازم برای کاهش تلفات و حوادث رانندگی را با تاکید بر:
 
- تجهیز و تقویت پلیس راهنمایی و رانندگی
-ارتقاء کیفیت ایمنی وسایط نقلیه
- تقویت و تکمیل شبکه های امدادرسانی و فوریت های پزشکی
- اصلاح نقاط حادثه خیز جاده ای
-توسعه فرهنگ صحیح ترافیکی
- توسعه عادلانه وتوزیع جغرافیایی  مناسب امکانات وخدمات در این زمینه در همه نقاط کشور

 را فراهم نماید»تا شاهد کاهش حوادث و تلفات جاده ای باشیم و  روزمان را با خبر ناگوار از دست دادن عزیزانمان  آغاز نکنیم. و فارغ از هر غوغا و هیاهویی منتظریم که مسببان اصلی این حوادث زمانی که می توانستند کاری بکنند و نکرده اند( ترک فعل نموده اند) شناسایی، معرفی و محاکمه شود.
 تا نخوانیم نمایه های دردناک   خوزستانیها که «ما کودکانمان را در جوی های روباز فاضلاب از دست می دهیم و پدرانمان را در جاده ها...، مادرانمان زنده می مانند تا برای آیندگان راوی عجیبترین تاریخ بشریت باشند که از خیابانها و جاده هایی که ثروت مان را انتقال می دادند سهم ما فقط مرگ بود که  اینجا آرزوها به تصادفی خواهند مرد و ما رها شده در بادها به بال آرزوها پیوند خورده ایم و مادرانی که روایتگر درد خواهند بود...
حامد حیدری
۱۴۰۰/۱۰/۵