مدرس، پژوهشگر و شاهنامه‌خوان خوزستانی گفت: پرداختن به آثار کلاسیک، راه برون‌رفت از رکود سینما و دوری از آثار کم ارزش غربی است.
عصرجهان-نوربخش احمدزاده اظهار داشت: با توجه به این‌که حدود 120 سال از عمر سینما می‌گذرد و در این فاصله زمانی فیلم‌سازان، فیلم‌نامه نویسان، تهیه‌کنندگان و کارگردانان دیگر کشورها که به ادبیات ملی خود توجه ویژه‌ای داشته‌اند.
وی ادامه داد: با توجه به بررسی‌ها و تجربه‌هایی که در سال‌های جوانی در حوزه فیلم‌سازی داشته‌ام شوربختانه سینمای ملی ما توجه شایسته‌ای به آثار کلاسیک ازجمله شاه نامه ندارد.
پژوهشگر و مدرس خوزستانی شاهنامه تصریح کرد: شاهنامه یک اثر فاخر ملی و سرشار از امتیازات فراوانی نظیر داستان‌پردازی، صحنه‌آرایی، شخصیت‌پردازی، نبردهای اکشن و پرکشش با روان‌شناسی بی‌نظیر کاراکترهاست.
وی افزود: سؤال بزرگ این‌که چرا با این همه قابلیت‌های منحصربه‌فرد در شاهکار خرد و اندیشه هنوز آثاری درخورشان این اثر جهانی ساخته نشده است، در حالی‌که با یک نگاه ژرف متوجه می‌شویم شاهنامه اولین فیلم‌نامه دکوپاژ شده تاریخ است.
احمدزاده تأکید کرد: کودکان و نوجوانان ایرانی این حق طبیعی رادارند در کنار یادگرفتن آموزه‌های دینی از قصه‌ها و داستان‌های کهن و دیرسال ایران بزرگ آگاهی پیدا کنند و تاریخ خویش را بشناسند و صبح تا شب خود را با آثار کم‌ارزش غربی سر نکنند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: شاهنامه و دیگر آثار کلاسیک یا سنتی ایرانیان منبع سرشاری برای اهالی هنر به‌ویژه نمایش، سینما و تلویزیون هست این آثار می‌توانند پلی برای پیوستگی تاریخ گذشته و حال به‌عبارت‌دیگر بین هنرهای سنتی (کلاسیک)، مدرن ونو باشند.
این پژوهشگر شاهنامه در پایان گفت: اقتباس سینمایی از شاهنامه یک ضرورت ملی است، چون شاهنامه سرشار از عناصر سینمایی بوده؛ اما نیاز به یک عزم ملی در بین اهالی سینما و تلویزیون لازم است/فارس