علی اکبر حبیبی بهروز دانشجوی دکترای مدیریت در گفتگو با پیگاه اطلاع رسانی عصر جهان دروصف مقام معلم گفتند:آموزش، از شئون الهی است و خداوند، این ویژگی را به پیامبران و اولیای پاک خویش ارزانی کرده است تا مسیر هدایت را به بشر بیاموزند و چنین شد که تعلیم و تربیت، به صورت یکی از سنت های نیک آفرینش در آمد. معلمی، کرامتی سترگ و تحفه ای آسمانی است که خداوند به انسان داده است. از زلال وجود معلم، نهال های تشنه دانش، در کویر نادانی سیراب می شوند.
وی ادامه داد، غالباً افراد مهم، چهره های موفق علمی، هنری، فرهنگی و نیز کسانی که از حیث معنوی و اخلاقی دارای تعالی هستند، نظر دیگران را به خود جلب می کنند و برای آنان سرمشق می شوند. خوش بختانه در نظر دانش آموزان، معلمان نیز نقش الگویی دارند.
معلم با آموزش های مستقیم و غیر مستقیم خود، نقش تعیین کننده ای هم در نگرش و هم در رفتار دانش آموزان خود دارد تا جایی که این تأثیر، سالیان سال در ذهن ایشان باقی می ماند.
گفتار، نوع حرکت و رفتار یک معلم بیشتر از خود دانش آموز بر او تأثیر دارد و مورد پذیرش قرار می گیرد. «آلبرت بندورا» که از واضعان نظریه یادگیری اجتماعی است، مهم ترین یادگیری انسان را تقلید یا سرمشق گیری می نامد.

قطعه شعری در وصف مقام معلم

ای که از دانش معرفت سر آمدی

باعشق درس نواختی هر چند کم درآمدی

با جهل دست وپنجه نرم کرده ای

ای رهنما بیا که واقعا خوش آمدی

بیدارگر جهل بودی و گویندت دیر آمدی

جوانی داده ای که داند؟ حالا پیر آمدی

هر رند از تو نقد میکند از گذشته خود غافل

حالا بزرگ مقام شد و از میدان، تو دلگیر آمدی

گذشته فراموش کردند ندیدند با

عشق از در آمدی

برای تغییر ، جوانی دادی و بادرد دل آمدی

هیچ ندانستند کجاست دست چپ و راستشان

حالا در میان راست وچپشان از پای در آمدی

معلم عزیز روزت مبارک