در 5 سالگی بر اثر هیدروسفالی و تومور مخچه بینایی ام را از دست دادم بعد از جراحی وارد کما شدم و دکترها ابراز نا امیدی کردند ولی من به اراده خدای منان دوباره به کره خاکی پا نهادم ولی نابینا و فلج شده بودم که خوشبختانه مشکل حرکتیم رفع شد اما همچنان نابینای مطلق هستم.

در ابتدا پدر و مادر و اطرافیانم نسبت به آینده من بخصوص از نظر درسی و زندگی عادی روزمره ناامید و بدبین بودند و این موضوع که قرار بود در مدرسه استثنائی تحصیل کنم سخت آزارشان می داد. روز ثبت نام من همراه با اشک والدینم بود برعکس کودکان دیگر...

به هر حال شروع به تحصیل کردم و دوران ابتدایی را با موفقیت به پایان رساندم. سپس وارد مدرسه عادی شدم و در دوره راهنمایی و دبیرستان را همپای افراد عادی رشته علوم انسانی را با موفقیت پشت سر نهادم.  خیلی ها از هم مدرسه بودن با من ابراز خرسندی کرده و می گفتند ما از تو انرژی می گیریم و برخی دیگر حسادت کرده و می گفتند چرا او با ما درس می خواند باید به مدرسه مخصوص خودش برود. به هر حال وارد دانشگاه شدم. و در حال حاضر دانشجوی ترم دو مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه صوفی راضی زنجان هستم.

او صاحب رکورد 41 کیلومتری اسکیت سواری است و با ثبت این رکورد در محوطه 500  متری فرودگاه زنجان، این رشته ثبت ملی شد. این دختر خانم جوان در رشته 100 متر دو میدانی قهرمان کشور است

آنچه خواندید برش کوتاهی از زندگی  "الهه قلی فلاح" دختر خانمی جوان که می تواند سرمشق همه ما باشد. او محدودیت های جسمی را با توکل به خدا و چاشنی امید تبدیل به فرصت نمود.زندگی او بسیار جالب و انرژی بخش است. در همین راستا پریسا طاهری خبرنگار و گزارشگر ما(پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان) به گفتگو با وی نشست.

پرسا طاهری: الهه خانم شرح مختصری از چرائی و چگونگی زندگیت گفته شده، اما اگه ممکنه در یه پارگراف به معرفی خودت بپرداز

الهه قلی فلاح هستم. متولد 24 5 75 زنجان- پدرم فرهنگی و مادرم خانه دار است. یه برادر دارم. و در حال حاضر دانشجوی ترم دو مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه صوفی راضی زنجان هستم.

پرسا طاهری: خودت را در یه جمله توصیف کن  

الهه قلی فلاح: من دختر پر انرژی و جسوری هستم و شدیدا عاشق ورزش...

پرسا طاهری: به چه ورزش هائی علاقمند هستید؟

الهه قلی فلاح: اسکیت سواری، دو میدانی، صخره نوردی.... و نوازندگی پیانو را به عنوان هنر دنبال می کنم

پرسا طاهری: الهه خانم چه شد که اسکیت سوار شدید؟

 الهه قلی فلاح: در اواخر سال 89 آقایی به نام "احمد جیلو" به انجمن نابینایان استان زنجان تشریف آوردند با یک ایده جدید و تک. آموزش اسکیت سواری به نابینایان. از چند نابینا تست گرفتند و من شرایط ورود به این رشته را داشتم. خیلی از علاقمندان به علت گرانی ابزار این ورزش و نبود امکانات نتوانستند وارد این رشته شوند. به هر جهت برای شروع این امر با مخالفت ها و موانعی رو برو شدم. ولی با کمک خداوند و تلاشهای مربی و من اسکیت سواری را شروع کردیم در ابتدا بسیار زمین میخوردم اما هربار مصمم تر برمی خواستم.

پرسا طاهری: شیوه آموزش اسکیت سواری یک نابینا چگونه است؟

الهه قلی فلاح: روش به این شکل است که یک فرد که به او پیشران می گویند اسکیت را پوشیده و با فاصله یک یا دو متری در حالی که یک سیستم صوتی در دست دارد حرکت کرده و شخص نابینا از طریق این صدا جهت یابی و حرکت می کند. در مدت کوتاهی اسکیت سواری را یاد گرفتم.

پرسا طاهری: هدف شما از یادگیری اسکیت سواری چه بود؟

 الهه قلی فلاح:  هدف اصلی من از انجام این ورزش افزودن یک ورزش جدید و مهیج به ورزشهای نابینایان، ثبت و گسترش این ورزش در حد فدراسیون جهانی، بازی های پارالمپیک و نهایتا ثبت در گینس است که با مشکلات و بی توجهی و کم لطفی زیادی مواجه است!

پرسا طاهری: در راستای رسیدن به این هدف چکار کردید؟

الهه قلی فلاح: به دنبال این هدف در سال 91 به مناسبت روز جهانی عصای سفید 24 مهر مسیر 42 کیلومتری زنجان تا سلطانیه را طی کردم به مدت 3 ساعت  و 43 دقیقه. تجربه خوبی بود ولی این رکورد بنده به علت بی اطلاعی از وجود کمیته ثبت رکورد در ایران  به طور رسمی ثبت نشد

دست از تلاش برنداشتم و تلاش کردم با مشکلاتی همچون نداشتن زمین و سالن مواجه شدیم. تمریناتم کم و غیر مداوم و نامرتب و جزئی بود. با این همه دوباره در تاریخ 1 3 93 با حضور کمیته ثبت رکورد با داوری آقای هادی رضایی زحمتکش و همکارانشون  رکورد 41 کیلومتری در محوطه 500  متری فرودگاه زنجان را زدم و خوشبختانه این رشته ثبت ملی شد. از دیگر تلاشهایم در راستای محقق کردن این هدف ساخت مستندی در این مورد با کارگردانی خانم مینا غرقی و ارسال آن به جشنواره های بین المللی ممکن یا هر ارگانی که راهی برای عملی شدن این هدف است.

برنامه دیگر رکوردزنی مسافت زنجان تا خرم دره 65 کیلو متر در روز 24 مهر 94به مناسبت روز جهانی عصای سفید است.

پرسا طاهری: الهه خانم در این راه موفقیت آمیز چه کسانی مشوق و حامی شما بودند؟

الهه قلی فلاح: حقیقتا اسکیت سواری نابینا در نگاه اول دشوار و ترسناک به نظر می رسد. در این راه خداوند حامی و همراهم بود. آقای جیلو مربی ام،اراده خودم و مشوق دلسوز و قوی مانند خانواده عزیزم.

پرسا طاهری: در این راه چه سختی هائی را متحمل شدید؟ آیا غیر از شما کس دیگری به وزرش اسکیت سواری ورود پیدا نمود؟

الهه قلی فلاح: در طول رکورد زنیهم سختی هایی را تجربه کردم مثل زخمی که زیر و دور تا دور پاهایم ایجاد شده بود و مدتها نمی توانستم به راحتی راه بروم. اخیرا دو کودک زیر 12 ساله را جذب و وارد این رشته کردیم و با هم برای گسترش این ورزش تلاش می کنیم.

پرسا طاهری:  غیر از اسکیت سواری به چه ورز ش ها و یا هنر هائی می پردازید؟

الهه قلی فلاح: از دیگر فعالیت هایم می توان به دو میدانی که در رشته 100 متر قهرمان کشور هستم. ورزش صخره نوردی را هم تجربه کرده ام. اوقات فراغت نوازندگی پیانو تجربه می کنم.

پریسا طاهری: و اما سخن آخر

الهه قلی فلاح: "هیچ چیزغیر ممکن نیست. من خواستم و توانستم پس کافیست اراده کنیم و دستی گرم همراه و حامیمان باشد”