اخبار عمومی
اعلام وصول 2
6823
تاریخ انتشار: 1394/07/10 18:02
هندیجان ﯾﮑﯽ ﺍﺯﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ، ﺑﻨﺪﺭ ﻣﺎﻫﺸﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ واقع گردید.

پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان/ گردآوری از ناصر حکیمی

(ﻫﻨﺪﯾﻮﻥ، ﻫﻨﺪﯾﺎﻥ،ﻫﻨﺪﯾﮕﺎﻥ، ﺍﻧﺪﯾﮕﺎﻥ ‏) ﯾﮑﯽ ﺍﺯﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﺘﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۳۰۰۰ ﺳﺎﻝ، ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ۷۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻨﺪﺭ ﻣﺎﻫﺸﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ . ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﯾﺎ ﺯﻫﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻭ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ

ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽﺯﯾﺴﺘﻪﺍﺳﺖ. ﺗﭙﻪﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﺟﻐﺮﺍﻓﯽ ﺩﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻧﻈﯿﺮ "ﺍﺑﻮﺩﻟﻒ ﻣﻬﻠﻬﻞ ﺧﺰﺭﺟﯽ" ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ "ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ" ﮐﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ "ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ" ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺭﻭﻧﻖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺍﺳﺖ . ﻭﺟﻮﺩ ﻟﻐﺎﺕ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﯿﻼﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﯾﯿﻦﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﺩﯾﻦ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﻏﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻨﺪﺭﺗﺎﺭﯾﺨﯽ " ﻣﻬﺮﻭﯾﺎﻥ ﯾﺎ ﻣﻬﺮﻭﺑﺎﻥ " ﻭ ﺷﻬﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ "ﺭﯾﻮ ﺍﺭﺩﺷﯿﺮ‏(ﺷﻬﺮﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ)" ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ ﮐﻪ "ﻣﻬﺮﻭﯾﺎﻥ " ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻋﯿﻼﻣﯽ ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﺠﺮﯼ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻨﺪﺭﺗﺠﺎﺭﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺁﻥ ﮐﺎﻻﻫﺎﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻭ ﺣﺘﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﭼﯿﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ " ﺭﯾﻮﺍﺭﺩﺷﯿﺮ " ﮐﺸﺘﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣﻬﺰﯾﺎﺭ ﺍﻫﻮﺍﺯﯼ ‏(ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻧﯽ ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ .

ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ‏(ﺟﻠﻮﺱ ۳۳۶ ﻭ ۳۳۲ ﻕ . ﻡ ) ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﻨﺪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺗﺎ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﻨﺪ ﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ‏(ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‏) .

ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ

ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ " ﻫﻨﺪﯾﮕﺎﻥ " ﻭ " ﺍﻧﺪﯾﮕﺎﻥ " ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ . ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ " ﺍﯾﺮﺍﻥ " ﺑﻪ " ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ " ﻭ " ﻫﻨﺪﯾﺎﻥ " ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﻭﺍﮊﻩﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ‏ "ﻫﻨﺪ" ‏ﻣﺸﺘﻖﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﺮﯾﻨﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﻟﻐﺖ " ﻫﻨﺪ " ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ"ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ " ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻫﺮﻩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﻨﺎﯼ " ﺍﯾﺰﺩ ﺁﺏ " ﻫﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ " ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ " ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ " ﺁﺏ " ﺍﺳﺖ . ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﯾﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ  "ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ" ﺗﺎﺛﯿﺮﯼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

‏"ﺍﺳﺘﺮﺍﺑﻮﻥ" ﺟﻐﺮﺍﻓﯽﺩﺍﻥ ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ، ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﺻﻠﺨﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺟﻠﮕﻪﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ . ﺯﯾﺮﺍ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺷﺖ ﺭﺍ ﺁﺑﯿﺎﺭﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯿﺴﺮ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻪﺍﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ "ﻫﻨﺪ" ﯾﺎ ‏"ﺍﻧﺪ" ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‏"ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺁﺏﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ" ﺍﺳﺖ .

زبان

ﺯﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﯾﺶ ﻣﺤﻠﯽ ‏(ﮔﻮﯾﺶ ﺑﻨﺪﺭﯼ‏) ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﯾﺶ ﻭ ﮔﻮﯾﺶ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺍﯾﺮﺝ ﺳﯿﺴﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﮔﺰﯾﺪﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ : "ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻌﺮﺏ ﻫﻨﺪﯾﮕﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ".

ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﻦ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ"ﻫﻨﺪ" ﯾﺎ "ﺍﻧﺪ" ، ﺩﺭ ﺍﺳﺎﻣﯿﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ، ﺍﻧﺪﯾﮑﺎ، ﺍﻧﺪﯾﻤﺸﮏ ، ﺍﯾﻨﺠﺎﻥ، ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺎ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﺑﺎ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﺏ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﺎ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻘﺪﺱ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺎﺑﺨﺸﻮﺩﻧﯽ ﻣﯽﺷﻤﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﯼ ﺁﺏ ﻭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺭ ﺍ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻩ ‏(ﻧﺎﻫﯿﺪ ﯾﺎ ﺁﻧﺎﻫﯿﺘﺎ) ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁﺏ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ.

نفت:

هندیجان تحت عملیات حفاری جهت کشف نفت قرار گرفت و سال ۱۹۶۷ میلادی وجود نفت در این منطقه ثابت شد. مقدار تولید نفت خام در سال ۱۹۷۳ از پنج حلقه چاه، هشت میلیون و ۳۳۵ هزار بشکه در ۱۹۷۴ از هشت حلقه چاه به طور متوسط روزانه ۲۲ هزار بشکه و در سال ۱۹۷۵ از پنج حلقه چاه به طور متوسط روزانه چهارده هزار بشکه و از ابتدا تا پایان سال مذکور چهل و دو میلیون بشکه نفت خام با درجه سبکی ۲۸ استخراج شده‌است.

در سال ۱۹۶۵ میلادی در رگ سفید که از روستاهای هندیجان است دو حلقه چاه توسعه‌ای حفر شد و در سال ۱۹۶۶ تولید نفت خام آن ۱/۴ میلیون بشکه بوده در سال ۱۳۶۷ شمسی بر حسب بشکه ۷/۹ میلیون و در سال۱۹۶۸ نفت تولیدی ۱۰/۷ میلیون بشکه و در سال ۱۹۶۹ مقدار تولیدی نفت از سه حلقه چاه ۸/۵ میلیون بشکه و در سال ۱۹۷۰ به چهارده میلیون بشکه رسیده‌است. سال ۱۹۷۱ از دو حلقه چاه ۱۳/۲ میلیون بشکه و در سال ۱۹۷۲ از نه حلقه چاه بیست و یک میلیون بشکه و در سال ۱۹۷۳ از چهارده حلقه ۷۲ میلیون و ۳۵۲ هزار بشکه در سال ۱۹۷۴ و در سال ۱۹۷۵ از چهارده حلقه چاه به طور متوسط روزانه ۲۱۴ هزار بشکه، در سال ۱۹۷۶ از ۲۱ حلقه چاه به طور متوسط روزانه ۲۲۲ هزار بشکه و از ابتدا تا پایان سال ۱۹۷۶ نفت خام استخراج شده ۴۱۴ میلیون بشکه با درجهٔ سبکی ۲۹ بوده‌است. در خلیج بحرکان هندیجان در چند ساله‌ای اخیر با حفر چاه‌های زیر دریایی نفت فراوانی کشف شده‌است که با ساختن اسکله‌های متعدد و تأسیسات لازم کشتی‌های نفت کش به آسانی پهلو می‌گیرند و بارگیری می‌کنند و نفت آنها را به خارج صادر می‌کنند و گویا این نفت از قابلیت بسیار خوبی برخودار می‌باشد.

مردم و اشتغال

ازنظر اقتصادی رودخانه " هندیجان " نقش تعیین کننده‌ای در زندگی مردم داشته و این تاثیر گذاری به میزانی بوده که قلمرو جغرافیایی و منطقه را نیز با نام رودخانه مشخص می‌کردند. رودخانه " هندیجان " که قسمتی از آن از سرچشمه(رشته کوههای زاگرس در استان کهگلویه و بویراحمد) تا " خلیج فارس" طی می‌شود و هشتمین رودخانه کشور است که ۴۹۰ کیلومتر طول دارد. این آبراه به عنوان یکی از مسیرهای تجارت خارجی از گذشته‌های دور مورد استفاده بوده‌است و هم اکنون نیز علیرغم کم شدن آب آن در فصول تابستان شناورهای با ظرفیت بیش از صد تن قادر به رفت و آمد در ان هستند. ضمن آنکه حاشیه رودخانه از دو قسمت شمالی و جنوب تا نزدیکی دریا قابل کشت است و با استفاده از آب این رودخانه انواع محصولات کشاورزی از جمله گندم، جو، دانه‌های روغنی، حبوبات و انواع صیفی جات کشت می‌شود.

بخشی از این محصولات به علاوه صنایع دستی که اکثرا از برگ درخت خرما تهیه می‌شود در گذشته به کشورهای " خلیج فارس " صادر می‌گردید. صنعت شیلات از کهن‌ترین صنایع در هندیجان بوده و می‌باشد که قدمت آن به سالها پیش می‌رسد. منطقهٔ بحرکان که جنوب هندیجان قرار دارد نیز از مناطق مهم گردشگری و صید می‌گوی صورتی و انواع دیگر میگوهای مرغوب منطقه خلیج فارس به شمار می‌رود که در حوزه صیادی هندیجان واقع است. سالن عمل آوری و کارگاه انجماد و بسته بندی می‌گوی صادراتی و قایق‌های مجهز صیادان در این منطقه بیش از نیم قرن است که به صید و عمل آوری و بسته بندی و صادرات میگو اشتغال دارند و تعداد زیادی از اهالی در این راستا به کار مشغولند. ماهی‌های خوراکی و میگو در صید گاه‌های هندیجان به صورت فراوان صید می‌شوند که از مهم‌ترین آن ها می‌توان به ماهی قباد، راشگو، حلوای سفید (زبیدی)، شوریده، حلوا سیاه، شهری، شانک، هاوور، کوشک، سرخو، میش ماهی، هامور، سنگسر، سبیتی و دختر ناخدا اشاره کرد.

تفریحگاهها

رودخانه " هندیجان " علاوه بر نقشی که در کشاورزی وتجارت منطقه دارد از نظر زیبایی‌های طبیعی نیز قابل توجه‌است. در اواخر فصل زمستان و اوایل بهار که حاشیه آن به طول چندین کیلومتر پوشیده از گیاهان و گلهای زیبا می‌شود می‌توان گردشگران بسیاری را جذب نماید. سواحل طولانی " خلیج فارس " علاوه برآنکه امکان اجرای طرحهای پرورش آبزیان را میسر می‌سازد این استعداد را نیز دارد تا همچون گذشته نقش خود را در توسعه تجارت خارجی بازیابد. ضمن آنکه جزایر آن واز جمله جزایر دیره و بنه که زیستگاه پرندگان بومی و مهاجر هستند می‌توانند با جاذبه‌های متنوع خود زمینه‌های گردشگری در منطقه گسترش دهند. همچنین هندیجان نقاط بسیاری برای گردش و تفریح دارد که می‌توان به دو روستای دهنو و کوههای اطراف (زاگرس)، ساحل زیبای بندر بحرکان در کنار خلیج فارس، حاشیه سواحل رودخانه زهره، پارکها و باغستانهای اطراف هندیجان که در ماه‌های انتهایی زمستان و ابتدای بهار از زیبایی و جلوه خاصی برخوردار می‌باشند، اشاره نمود.

ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ

ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﭙﻪﻫﺎﯼﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘﻬﮑﺎﻥ ‏(ﭘﻬﮑﻮﻥ) ﺩﺭﻣﺪﺧﻞ ﺷﻬﺮ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ، ﺗﭙﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺭﺿﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ، ﻭﯾﺮﺍﻧﻪﻫﺎﯼ ﺑﻨﺪﺭ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻣﻬﺮﻭﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﯾﻪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ، ﺗﭙﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺻﺎﺣﺐﺍﻟﺰﻣﺎﻥ، ﺑﺮﺟﯽ، ﻣﺮﺩﻭ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺩﻫﻤﻼ ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦﻭﯾﺮﺍﻧﻪﻫﺎﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﯼ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﮐﻪ ﻗﺪﻣﺘﯽ ۳۰۰۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺁﺛﺎﺭ ﺳﺪ ﺑﻨﺪ ﻗﺮﯾﻪ ﺑﺪﺭﺍﻧﯽ

‏(ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎ‏) ﻭ ﺗﻞ ﮔﺮﮒ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﻪ ﭘﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ‏(ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺯﻫﺮﻩ)، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺑﺰﯼ ﻭ ﮐﻮﺕ ﻣﻬﻨﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺷﻬﺮ ﺩﯾﺮﺟﺎﻥ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩﺍﻧﺪ . ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺳﯿﺪ ﯾﺒﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺁﺳﯿﺎﺏ ، ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﯿﻦ ﺑﻨﺪﺭ ﻣﻬﺮﻭﺑﺎﻥ ﺗﺎ ﺗﭙﻪ ﮐﺪﻭﮎ ‏

(ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ‏) ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﭘﯽﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﺭ ﻣﻬﺮﻭﯾﺎﻥ

‏(ﻣﻬﺮﻭﺑﺎﻥ‏) ﺗﺎ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻧﺠﯿﺮﻭﺍﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ . ‏ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍﯾﺞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ": ﺍﮔﺮ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﻬﺮﻭﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﻘﻒ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﺣﺮﮐﺖﻣﯽﮐﺮﺩﻩﺩﺭﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ."

ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺁﺟﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺣﺼﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺷﻬﺮ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﭼﻢ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﯿﻤﯽ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۹ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺑﻮﺩ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺭﯾﺰﺵ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ . ﻗﻄﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۵،۴ ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺣﺼﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻭ ﻧﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻤﺖ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﭘﻠﯽ ﻣﺎﺑﯿﻦ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۹ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﯽ ﺳﮑﻪﻫﺎﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﯾﻦ ﺳﮑﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻝ ﺑﻮﯾﻪ ، ﻧﺸﺎﻥﺩﻫﻨﺪﻩ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎﯾﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻝ ﺑﻮﯾﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﻦ ‏(ﺭﮐﻦ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ) ﺑﺮ ﻓﺎﺭﺱ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺰﻭ ﭘﺎﺭﺱ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﯽ ﺑﺮ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﯾﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻝ ﺑﻮﯾﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﺳﺖ .

ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﻧﻘﻮﺵ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﺭﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺁﺏ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﻩﻫﺎﯼ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ۶ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽﺭﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺒﺮﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﺗﻔﮑﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺒﺮﻫﺎﺳﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻥ، ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ . ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺷﻮﮐﺖ ‏(ﻋﻨﺪﻟﯿﺐ‏) ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺷﻤﺎﻝ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﯿﻤﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ.

منبع/ویکی پدیا

برچسب ها:
هندیجان ؛

بیشتر بخوانید :


کانال تلگرام عصر جهان



ثبت نظر

نام*
ایمیل(اختیاری)
نظر*