با توجه به آثار کوره های آهنگری، برخی صاحب نظران معتقدند تنگ کُپ یکی از مراکز آهنگری دوران کهن می باشد.
پایگاه خبری عصرجهان؛ خلیل جهان تاب پور- (مستند به منابع شنیداری و نوشتاری)- از آنجائیکه جغرافیای سرزمین کنونی بهمئی در دوران باستان یکی از مناطق آباد و محل عبور و مرور سپاهیان آن روزگار بود ازجمله راهی که از کناره های خلیج فارس آغاز و پس از زیدون- تشان وارد تنگ ساولک سپس تنگ الغر-تنگ کپ(فلعه ویل) - دلی- چاروسا- سمیرم و در پایان به اصفهان یکی از مهمترین مراکز تجاری آن روزگار وارد می شد
در طول این مسیر اقامتگاه هائی تجاری-صنعتی و یا نظامی جهت تامین نیازمندی های مردم و یا سپاهیان تدارک دیده شد، که می توان تنگ کپ را در این رده تعریف کرد
تنگ کپ گذرگاهی باستانی، سوق الجیشی و با لحاظ اصول امنیتی است که در حاشیه آن شهر یا شهرکی باستانی و شبه صنعتی و بر بلندای آن قلعه ویل دیده می شود
با توجه به آثار کوره های آهنگری، برخی صاحب نظران معتقدند تنگ کپ یکی از مراکز آهنگری دوران کهن می باشد.
ابنیه مسکونی، معابر عمومی و آب انبارهای شهرک باستانی کپ نشان از رعایت اصول شهرسازی دارد
در این مکان تاریخی-طبیعی قلعه با شکوه ویل است که حکایت از اهمیت، آبادانی و رونق گذشته دارد و تخته سنگ های بکار رفته در آن به لحاظ سایز شباهت بسیاری به مصالح به کار گرفته در تخت جمشید دارد.
در خصوص کاربری این قلعه دو روایت به ذهن متبادر می شود یا جایگاه حاکم وقت بود و یا دژ نگهبابان و دیده بانانی بود که بر بالای مسیر و معبر مورد اشاره قرار داشت تا نظارت بر عبور و مرور کاروانیان را آسان کنند
نادر افشار نادری در کتاب مونوگرافی ایل بهمئی انتشارات دانشگاه تهران به تنگ کپ اشاراتی نمودند.
شایان ذکر است در جای جای شهرستان بهمئی از جمله قبر قیصر، بابااحمد، کارند، دشت آهو، کیمه ابنیه های با کاربری نظامی و یا تجاری(کاروانسرا) دیده می شود
گفته می شود جاده مواصلاتی دیگر از بلاد شاپور به اهواز امروزی عبور می کرد که کاروانسرای بسیار بزرگ کارند(کارهند) ابنیه های قبر قیصر، بابااحمد، کارند، دشت آهو موید این ادعاست
تنگ کپ در حوالی بخش ممبی شهرستان بهمئی از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد واقع گردید
